Δεν έχει χρώμα ο ουρανός
μοιάζει σε μένανε κενός
άδειος απ’αστέρια
μαύρος σκοτεινός
Δεν έχω μάθει να ξεχνώ
μα ούτε να θυμάμαι
μόνο στα όνειρά μου ζω
και στη ζωή κοιμάμαι
γιατί είναι η ζωή ό,τι μισείς
ό, τι αγαπάς, ό,τι μαζεύεις
κι ό,τι σκορπάς
ό, τι κι αν δεις όπου και να πας
πάντα θ’αλλάζεις και θα πονάς
όπου κι αν κρυφτείς

Σ’ένα δωμάτιο σαν σκιά
στους τοίχους τριγυρνάω
κι ό,τι αγγίζω με πονά
κοιτώ μα δε μιλάω
γιατί είναι η ζωή ό,τι μισείς
ό, τι αγαπάς, ό,τι μαζεύεις
κι ό,τι σκορπάς
ό, τι κι αν δεις όπου και να πας
πάντα θ’αλλάζεις και θα πονάς
όπου κι αν κρυφτείς