Να χαρείς μη μου φωνάζεις
τώρα δε καταλαβαίνω
ένα χάδι περιμένω
κι από κάπου να πιαστώ
Κι όσο κι αν πονάω
τώρα τι να πω
έρχονται στιγμές που νιώθω
να παραμιλώ

Και τώρα που σε έμαθα καλά
ταιριάζω τα κομμάτια ένα ένα
και γίνονται στα μάτια μου μπροστά
τα μάτια σου το πιο μεγάλο ψέμα

Στην παράσταση που δίνεις
δε θα είμαι το κοινό σου
και για άνθρωπο δικό σου
μη με λογαριάζεις πια
Τέρμα τα ξενύχτια
τέρμα τα φιλιά
πιο καλά να απομείνω
μ’άδεια αγκαλιά