Μέσα στα μάτια σου κρυμμένο το κεντρί
Γυρνάς κοιτάς κι ήσυχα με καρφώνει
Αφήνω κάτω την ασπίδα το σπαθί
Και στον χορό σου ξαγρυπνώ που δεν τελειώνει
Η πόλη αδειάζει έχει αρχίσει η βροχή
Ο κόσμος φεύγει και κανείς δεν περιμένει
Κι εγώ φοβάμαι αγκαλιά μ’ ένα γιατί
Ένα πουκάμισο αδειανό χωρίς Ελένη
Κλείνω τα μάτια κι όλα γύρω φωτεινά
Πέφτω στο κύμα και μαζί σου ταξιδεύω
Σε μέρη απάτητα στα πιο βαθειά νερά
Είσαι κοντά μου κι εγώ όλο σε γυρεύω
Κι όταν σε φέρνει πάλι πίσω ο νοτιάς
Όλα αρχίζουν από εκεί που πρωτοείδα
Εσένα μέλισσα να μου χαμογελάς
Και ξαναγίνομαι λευκή, λευκή σελίδα