Σ’ένα γράμμα κλειστό της ζωής μου το δράμα
να γινότανε θαύμα και να ήσουν αλλιώς
Παραλήπτης κανείς στο μηδέν η ουσία
εσύ είσαι η αιτία που νυχτώνει νωρίς

Πια δεν επιμένω τ’όνειρο χαμένο στη σκιά σου
των ματιών σου μάγια στο κορμί σημάδια
φύγε το πρωί ήλιος που θα βγει

Δες ποιαν αγάπησα και θυσιάστηκα
να’ναι οι χαρές μου μια στιγμή
Δες ποιαν αγάπησα τρελός που σ’άφησα
να’σαι στο είναι μου πνοή

Να’χα δύο ζωές και αγάπη καμία
να μη δω τρικυμία ναυαγός μες στο χθες
τώρα που μ’αγνοείς με κρατάει η ελπίδα
θα γυρίσω σελίδα στην καρδιά μου δε ζεις