Όπως μ’ αγαπάς νιώθω πως με πνίγεις,
έτσι που το πας πιο καλά να φύγεις,
όσο μου ζητάς τόσο θα βαριέμαι να σου δώσω.
Όπως μ’ αγαπάς μάλλον δε μου κάνεις,
με υπερβολές σίγουρα με χάνεις,
και με απειλές τότε είναι που δε σου ανήκω.

Δεν είμαι κανενός,
έχω θέμα, είμαι διαφορετικός,
μες στην τρέλα μου για όλα ικανός.
Αν φύγω μακριά, δε θα σ’ αρέσει.
Δεν είμαι κανενός,
μοιάζω με στεριά και είμαι ουρανός,
πού με πας, δε φυλακίζεται το φως.
Δεν είμαι κανενός και αν σ’ αρέσει.

Όπως μ’ αγαπάς με τις φλόγες παίζεις,
έτσι γενικά με καταπιέζεις,
άλλα υλικά έχουν τελικά τα όνειρά μου.
Όπως μ’ αγαπάς χάνω τον αέρα,
βλέπω τα κενά και το παραπέρα
κι όλο πιο συχνά απ’ τη φυλακή σου δραπετεύω.