Σε ποταμό από γυαλί
η φαντασία πνίγεται
στης βίας το γλυκό φιλί
τυφλή η ψυχή μας δίνεται.

Εικόνες μέσα μας γλιστρούν
κλείνουν τα ωραία μας κενά
οθόνες φτύνουν και ρουφούν
αγάπες, θάνατο, χαρά.

Κι όταν το κλάμα ενός μωρού
στο πάτωμα θα σωριαστεί
κι από τη βόμβα ενός τρελού
η αγκαλιά μας γκρεμιστεί
σ’ ένα τραγούδι ερωτικό
σαν το κλαδάκι στον γκρεμό
θα προσπαθήσει να πιαστεί
η ζήση μας για να σωθεί.