Πέφτει το φως σαν μαχαιριά
στο βάθος της ψυχής μου
κι έχω κοντά το βοριά
στην πλώρη της ζωής μου

Πονώ μα δεν τ’ ομολογώ
γελώ και σου το κρύβω
μ’ εφτά μποφόρια τον καιρό
κάποια στιγμή θα φύγω

Μοιάζει ο καπνός με συννεφιά
κι ο δρόμος μεγαλώνει
σου `χω ένα κύμα συντροφιά
για να μη νιώθεις μόνη

Πονώ μα δεν τ’ ομολογώ
γελώ και σου το κρύβω
μ’ εφτά μποφόρια τον καιρό
κάποια στιγμή θα φύγω