Νύχτα που χάθηκε
και συ πίνεις ακόμα
τίποτα δε στάθηκε
αγκαλιάζεις ένα πτώμα

Είναι ώρες που κοιτάς το ταβάνι
δεν έχεις βγάλει μιλιά
γιατί ρε φίλε, γιατί να το κάνει;

Η ζωή του μικρά φώτα
ξεφτίλα για δουλειά
αφεντικά που κοιτάζουν πρώτα
κίτρινα χαρτιά μιας εξουσίας
Κι αυτός απόβλητος
εχθρός της νομιμότητας
φίλος της εχθροπραξίας
Στα δεκάξι του κλέφτης
και χρήστης ηρωίνης
σε μια κοινωνία που θέλει μόνο να δίνεις
Κι εμείς κι εσείς
που τα βλέπουμε όλα αυτά
αθεράπευτα, άρρωστα μυαλά
που φτιάχνουν νεκρόφυλλες καταστάσεις
μέσα σε μια στείρα μήτρα
πως μπορείς να αντιδράσεις
Κι η μοναξιά το ψέμα
φουλάρι από αίμα.
Μας πείσανε αδερφέ μου, μας πείσανε;