Μισώ τον πόνο μου που κρύβω μες στα στήθια
Μισώ τις ώρες που για σένα λύγισα
Τη κάθε σκέψη σου, τη κάθε σου συνήθεια
Και τον αέρα που ανασαίνεις μίσησα

Μόνο εσένα να μισήσω δεν μπορώ
Ούτε κατάλαβες το πόσο σ’ αγαπούσα
Μα με τα χρόνια ίσως να δικαιωθώ
Πως μόνο αγάπη από σένανε ζητούσα

Μισώ και μένα, χωρίς εσένα
Που καταρρέω, σιγά σιγά
Κι είμαι ένα τρένο, με δίχως φρένο
Που ταξιδεύει στο πουθενά

Μισώ και κείνον που τις νύχτες σ’ αγκαλιάζει
Και με σημάδια το κορμί σου γέμισε
Και τα σεντόνια τα δικά μας που πλαγιάζει
Και το τασάκι που τσιγάρα έσβησε

Μόνο εσένα να μισήσω δεν μπορώ
Ούτε κατάλαβες το πόσο σ’ αγαπούσα
Μα με τα χρόνια ίσως να δικαιωθώ
Πως μόνο αγάπη από σένανε ζητούσα

Μισώ και μένα, χωρίς εσένα
Που καταρρέω, σιγά σιγά
Κι είμαι ένα τρένο, με δίχως τρένο
Που ταξιδεύει στο πουθενά

Μισώ και μένα, χωρίς εσένα