Αυτό το άλλο μου μισό
που όλοι λένε ξένο
όσο κι αν λέω το μισώ
το `χω αγαπημένο

Αυτό με βγάζει στον αφρό
αυτό στο κατακάθι
κι από της μνήμης τον ανθό
στης λησμονιάς τ’ αγκάθι

Δυο ψυχές στο ίδιο σώμα
δυο κορμιά σε μια ψυχή
ρίζες έχω εδώ στο χώμα
δέντρο είμαι σ’ άλλη γη

Το πριν το τώρα το μετά
κι αυτό που λέμε χρόνο
ποτέ δε μέτρησα σωστά
και βούλιαξα στον πόνο

Αυτό με βγάζει στον αφρό
αυτό στο κατακάθι
κι από της μνήμης τον ανθό
στης λησμονιάς τ’ αγκάθι