Το πρωί, το πρωί ένας ήρεμος πόνος
Το πρωί διαρκώς μια κατήφεια
Το πρωί αλλοιώνεται ο χώρος και ο χρόνος
Και όσα βλέπω δεν είναι η αλήθεια

Η σιωπή των αμνών που βελάζει
Εργατόκοσμος που έχει φρακάρει
Κάθε τόσο τον κόσμο αλλάζει
Στις δικές του αυταπάτες, χαμπάρι

Στο δημόσιο παλιοί μονιμάδες
Το αυθαίρετο βγήκε εντάξει
Όσοι μείναν στην άκρη παράδες
Στα παιδιά να πηδήξουν τη τάξη

Να πηδήξουν τη τάξη

Δες, της ζωής οι νόμοι δεν αλλάξανε ούτε γραμμή
Μας κυβερνάνε ακόμη ίδιοι δαίμονες, ίδιοι θεοί
Δες, του ανθρώπου η φύση δεν άλλαξε ούτε στιγμή
Λες, μας έχουν διαλύσει μα ποτέ δεν είδες τη ρωγμή

Στο εμπόριο παλιές καραβάνες
Μα πλακώσαν και αυτοί οι Κινέζοι
Πώς να πείσεις αυτές τις πουτάνες
Να δουλεύουν σαν Ταϊβανέζοι

Μα με τους Κινέζους έχουμε πανάρχαιο δεσμό
Και αυτοί το καπιταλισμό τον λένε ολυμπισμό

Το πρωί το στομάχι μου κόμπος
Το πρωί πάντα η ίδια κατήφεια
Μια ζωή στο ανέκδοτο… ο μπόμπος
Μα ζωή είναι αυτή; Πες μου αλήθεια

Τι να κάνει στην τόση του θλίψη
Προσπαθεί λογικά να του στρίψει
Προσπαθεί, κλείστε τον μέσα
Προσπαθεί, ….

Είναι επικίνδυνος
Έλα παιδί μου, μπες στο περιπολικό τώρα
Μην δημιουργείς καταστάσεις
Έλα από δω παιδί μου, από δω παιδί μου μπες

Δυσλεξία ψυχών που τραυλίζουν
Σε συχνότητες που εσύ δεν τις πιάνεις
Σε έναν άδειο καθρέφτη βυθίζουν
Τις ζωές, τους ανθρώπους που χάνεις

Μα δεν νιώθεις καμιά εφηξία
Το αρκούδι χορούς με μαθαίνει
Με τον βούρδουλα αποκτάς ευεξία
Το πετσί σου επιτέλους σκληραίνει

Κύριε υπουργέ, κύριε νομάρχα
Διαφορετικά τα πορίσματα της στατιστικής
Διαψεύδει το ΚΚΕ το Συνασπισμό
Ρε γυναίκα το σόι μου μέσα
Αρκεί το παριζάκι μου να αρέσει της Κικής
Μία εξεταστική επιτροπή, πέντε πορίσματα
Κύριε νομάρχα, κύριε νομάρχα

Έλα πάμε με τα άλλα παιδάκια
Στης κοσμάρας μας τη κιβωτό
Αλυσίδες τροφής μυρμηγκάκια
Ο ίδιος ύπνος από το άλλο πλευρό