Που με πας κι αυτό το βράδυ,
σε ποια ακόμα αμαρτία
κι είναι το δικό σου χάδι,
πειρασμός και τυραννία.

Καίγομαι στον πυρετό μου
και πριν να χαθεί η ζάλη,
φεύγεις ξαφνικά μωρό μου,
τι παιχνίδι παίζεις πάλι.

Μοιάζω με διακόπτη που κρατάς,
όταν σου ζητάω εδώ να μείνεις,
το κουμπί μου τότε εσύ πατάς,
με ανάβεις και μ’ αφήνεις
Με υψώνεις και με ρίχνεις,
στης αβύσσου εκεί τα μέρη,
τα όρια μου να μου δείχνεις,
κι από `σένα άλλος δεν ξέρει

Σφίγγεις κι άλλο τα δεσμά μου,
με τυλίγει η φωνή σου,
ξέχασα το όνομα μου,
τι τραβάω εγώ μαζί σου