Τη μοίρα μου τη διάλεξα στα μάτια σου
που έγιναν πατρίδα μου
στα κύματα περπάτησα και κράτησα το βλέμμα
για πυξίδα μου
οι φόβοι μου ασπίδα τη στιγμή που εγώ σε είδα
στο νησί
και φώτισες τις νύχτες μου
μα οι ώρες δεν περνούν ως το πρωί

Να σ’έχω για μια νύχτα αγκαλιά
κι ας είναι της ζωής η τελευταία
σου κάρφωσα στις πλάτες δυο φτερά
να φαίνεσαι απ’τη μέρα πιο ωραία

Τα χέρια σου μ’αφήσανε μονάχο
μες στου κόσμου το παράλογο
χαρές και λύπες γίνανε ουράνιο τόσο
πάνω από την άβυσσο
στις πέτρες το φωνάξαμε πως θέλουμε
να μείνουμε μαζί
υπόσχεση στον έρωτα κι ας σ’έχανα
στο τέλος της στροφής