Στ’ αυτιά μου ακόμα αυτοί οι ήχοι
εκτόπιση, μεταγωγή
ο δικαστής που ξεροβήχει
και δε χωράω σ’ αυτή τη γη

Και συ στ’ αμπάρι του "Αγγέλικα"
της αλυσίδας μετράς τους κρίκους
στην πολυθρόνα μου γέρνω τεμπέλικα
και κλείνομαι στους δυο μου τοίχους

Στο σώμα μου όλο νιώθω ρίγη
τώρα σε παν σε άλλο νησί
οι γείτονές μου έχουν φύγει
κι ο γιος μου έβγαλε χρυσή

Και η δική μου η καταδίκη
να μένω πάντα σιωπηλός
φοβάμαι μη με πάνε δίκη
πάντα μου ήμουνα δειλός