Θα `θελα να `μουνα εκεί
στη στριμωγμένη Κυριακή
των καλεσμένων της μαμάς σου
ξεγλιστρούσες από το σαλόνι, πήγαινες μέσα μόνη
και ο ουρανός έπαιζε άλλη μουσική

Θα `θελα να `μουνα εκεί
στου auditorium τη σιωπή
κάτω απ’ το βλέμμα του μαέστρου
ξεγλιστρούσες απ’ το χάδι του ήχου
κι όλους αυτούς που βήχουν
κι έβγαινες έξω εκεί που φώναζε η ζωή

Θα `θελα να `μουνα εκεί
μια μέρα που έπεφτε βροχή
κι έλειπε το ένα σώμα απ’ το άλλο
ξεγλιστρούσες από το σεντόνι
και κοιταζόσουν μόνη σ’ έναν καθρέφτη
που δεν το `χε ακόμα πει

Μπορώ ωστόσο να `μαι εκεί
στην αμοντάριστη στιγμή
λίγο μετά από την αγάπη
ξανά θα ξεγλιστράς απ’ το κενό σου
και δίπλα ο θάνατός σου θα λέει
φεύγω κι άντε πάλι απ’ την αρχή

Ναι, θέλω αν θέλεις να `μαι εκεί
στην τώρα φωτιστή σκηνή
λίγο μετά από την αγάπη
όταν με την ομορφιά σου μόνο
θα φτιάξεις νέο χρόνο
όλες τις μέρες που δεν ήμουνα εκεί