Βγαίνω νύχτα περπατώ στο δρόμο
κάτι ψάχνω μα δεν ξέρω τι
βάζω τάξη τάχα στο μυαλό μου
που όλο τριγυρνάει εδώ κι εκεί

Τι `ναι αυτό δεν την παλεύω
όλο ψάχνω και γυρεύω
λες κι αυτή η γη ποτέ της δε με χώρεσε
χωριστά μυαλό και σώμα
η καρδιά χτυπάει ακόμα
κάτι θέλει, μα να μου το πει
δεν μπόρεσε

Από το ψηλό το παραθύρι
σκύβω και κοιτώ την ερημιά
νιώθω σαν του Δρίνου το γεφύρι
πάνω μου το χρόνο να περνά