Σ` ένα καθρέφτη που δεν ξέρει τη μορφή σου
καιρούς που σκόρπισες αλόγιστα μετράς
σκιά το όνειρο που αγάπησε η ψυχή σου
μα επιμένεις τις σκιές να κυνηγάς

Τραβά η ζωή μπροστά στα φώτα δίχως φρένο
κι εσύ ταγμένος εραστής στο πουθενά
είναι στη φύση του ανθρώπου χρεωμένο
όταν δε φτάνει στην αγάπη να πονά

Τραγούδια γράφει ο βαρδάρης και σφυρίζει
σε κάθε μπαρ που ξενυχτάει σε γυρίζει
μα εσύ το μόνο που ζητάς να ζήσεις
να μπει νοτιάς τον κόσμο ν’ αρμενίσεις

Γράφει στιχάκια ο βαρδάρης και σου τραγουδά
τα σπάει τις νύχτες και πρόστιμο ζητάει
και συ το μόνο που ζητάς να ζήσεις
να μπει νοτιάς τον κόσμο ν’ αρμενίσεις

Ο ουρανός έχει χαθεί μες τη σιωπή σου
μπαλκόνι έρημο παράθυρα κλειστά
είναι κι εκείνη η αγιάτρευτη πληγή σου
που κάθε τόσο σε γυρίζει στα παλιά

Τραβά η ζωή μπροστά στα φώτα δίχως φρένο
κι εσύ ταγμένος εραστής στο πουθενά
είναι στη φύση του ανθρώπου χρεωμένο
όταν δε φτάνει στην αγάπη να πονά