Πίσω απ’ τη βιτρίνα σου κοιτάς
τον δρόμο τ’ αυτοκίνητα και εμάς.
Στέκεσαι συνέχεια σοβαρή
στην ίδια πόζα ακίνητη, βουβή.
Και κοιτάς τον κόσμο κατάματα
που περνάει το δρόμο
χαράματα στην μεθυσμένη πόλη.

Πέρσι το χειμώνα το παλτό
που φόραγες σου πήγαινε πολύ κι εγώ
όποτε περνούσα από μπροστά
στεκόμουν και σε κοίταζα κρυφά
να κοιτάς τον κόσμο κατάματα
που περνάει το δρόμο
χαράματα στην μεθυσμένη πόλη.

Κούκλα μελαγχολική
σε μια πόλη βιαστική
έμαθα κι εγώ να ζω
με το φόβο πως μπορεί
κάποια μέρα να σε βρω
και να είσαι αληθινή.

Πίσω απ’ τη βιτρίνα σου κοιτάς
τον δρόμο τ’ αυτοκίνητα και εμάς.