Η γυναίκα μου, σαν κούκλα με το νέο της φουστάνι,
στον περίπατο σαν βγαίνει, είδες νάζι που το κάνει;
Προσκυνώ! Της λεει ο ένας, δούλος σας! Της λέει ο άλλος.
Και εγώ ωσάν μεγάλος της Ευρώπης διπλωμάτης
αντιχαιρετώ τους φίλους συμπεpιπατών σιμά της.

"Γυναικούλα μου, ποιος είναι ο ξανθός με τα μουστάκια;"
"Παίζαμε μαζί" μου λέει "όταν είμαστε παιδάκια".
"Αμ αυτός ο μαυρογένης;"
"Αυτός είναι ο κουμπάρος της κουμπάρας της Ελένης".
"Και αυτός που περπατάει σαν μουλάρι που κλωτσάει;"
"Μου τον είχανε συστήσει τις προάλλες σ’ ένα τσάι".
"Αμ αυτός που `χει βαμμένα τα μουστάκια και τα γένια;"
"Ουφ! λογαpιασμούς γυρεύεις! Δεν είναι δική σου έννοια.
Βγάνε σ’ όλους το καπέλο και ποιοι είναι και τι θέλουν
να με ερωτάς δε θέλω!..."

Μωρέ κόσμο που γνωρίζει η γυναίκα μου αυτή!
Πώς δεν τσ’ έρχεται η ιδέα να με βγάλει βουλευτή;