Τραπεζάκια έξω πάνω στην άμμο
Βρήκα τους φίλους μου να πίνουν πάλι
Να λένε ιστορίες, να γελάνε
Όμορφα μάτια μας κοιτάνε

Πως κυλάει ο χρόνος… πως μετράει
Άλλος βρίσκει, άλλος χάνει
Χίλιες και μια νύχτες, κέρνα τους πάλι
Πόσο μου αρέσει που γελάνε

Ανοίγει μια πόρτα, βλέπω τη σκάλα
Ένα κορίτσι με οδηγεί στην αρένα
Ρομαντισμούς πια άλλο… δε χωράει
Μείνε για λίγο, ποιος θα το μάθει;

Μια ανάσα ακόμα ίσως, ίσως βρούμε
Αυτό που λείπει από τη ζωή μας
Μέσα στα χρώματα γυμνή κοιτάζει
Όσα σου δίνει, τόσα ζητάει