Ξέρεις εγώ τι θα ‘λεγα;
Δέσε τα παπούτσια σου σφιχτά
όπως κρατά η μάνα
το παιδί

Δέσε τα παπούτσια σου σφιχτά
κι έχε το νου σου
Ίσως θελήσεις να κλωτσήσεις
κάποτε

Είσαι αόρατη κλωστή
λιπόθυμη γυναίκα
ένα ορφανό παιδί
το 2010

Αν ήσουν κάδρο θα’ σουνα
ανάποδα γερμένη
μες απ’ τους τοίχους να θωρείς
τα κύματα.

Είσαι αόρατη κλωστή
λιπόθυμη γυναίκα
ένα ορφανό παιδί
το 2010

Άραγε κλαίνε τα πουλιά
άμα δεχτούν τα δακρυγόνα;

Κι όταν κάποτε σ’ ακούσουν
όλοι όσοι έχεις μισήσει
ίσως τότε να’ ναι ώρα
τα κορδόνια σου να λύσεις

Είσαι αόρατη κλωστή
λιπόθυμη γυναίκα
ένα ορφανό παιδί
το 2010