Eγώ γιαπί, εγώ σφυρί,
εγώ στην μπετονιέρα.
Δικό μου χρέος το ψωμί
κι όσα ζητάει η μέρα.

Για μένανε τ’ αφεντικά
που σ’ αδικούν και δε μιλάς.
Δικό σου χρέος μοναχά:
να με πονάς.

Αν ακριβαίνει η ζωή,
για μένα ακριβαίνει.
Το ξυπνητήρι το πρωί
για πάρτη μου σημαίνει.

Η διπλοβάρδια επτά μ’ επτά
δικός μου μόχθος και μπελάς.
Δικός σου χρέος μοναχά:
να μου γελάς.

Εσύ κλαδί, εγώ αϊτός,
εγώ φωτιά κι αμόνι.
Εγώ σπορά, εσύ καρπός
κι ας περπατάμε μόνοι.

Σε θέλω να ’σαι όπως κι εγώ:
περήφανα να περπατάς.
Μα σου ζητώ το πιο ακριβό:
να μ’ αγαπάς.