Άραγε αυτή η σιωπή τι να σημαίνει
έχω τόσα να σου πω, μα δε μιλώ
και το αδιόρατο αυτό χαμόγελο σου
μου λέει να μείνω ή να φύγω

Μακρύτερα απλώνεσαι όπως μου λείπεις
κι όλη την έκταση μου κυβερνάς
ανερμήνευτα καθώς κοιτάζεις
πιο πολύ σε θέλω ξαφνικά

Πες μου αν θυμάσαι τότε ομορφιά μου
που στους κήπους σου μεθούσα τις βραδιές
τα χρυσαφένια πρωινά που μας ξυπνούσαν
των ονείρων μας οι μουσικές

Νιώθω πως πια δεν ξέρω τίποτα για σένα
ίσως και να μην ήξερα ποτέ
μπορεί να ήμουνα τα πάντα ή ελάχιστα για σένα
δε θέλω να ξέρω, μην μου το πεις ποτέ
νιώθω πως πια δεν ξέρω τίποτα, τίποτα για σένα
ίσως και να μην ήξερα ποτέ
μπορεί να ήμουνα τα πάντα ή ελάχιστα για σένα
δε θέλω να ξέρω, μην μου το πεις ποτέ

Έτσι όπως τ’ άρωμα σου με κυκλώνει
θέλω πάλι πίσω εκείνες τις στιγμές
που το άγγιγμα σου μοναχά υπήρχε
και γεμάτες χρώματα οι δικές μας διαδρομές

Άραγε αυτή η σιωπή τι να σημαίνει
έχω τόσα να σου πω, μα δε μιλώ
και το αδιόρατο αυτό χαμόγελο σου
μου λέει να μείνω ή να φύγω