Σε λεωφόρους με ταχύτητες τρελές
η καρδιά πάντα να τρέχει
μια στο ρεύμα της φωτιάς
μια σ’αυτό της μοναξιάς
κι όποιος αντέξει

Σε σύγκρουση μετωπική
κάπου έρωτα και ερημιάς γωνία
ήταν γραφτό να εμπλακώ με τα δυο μάτια σου
που μ’άλλαξαν πορεία

Τα αντικλείδια της καρδιάς
χάριζα πού μη με ρωτάς όλα τα χρόνια
κι είχα τόσο κουραστεί
να μου ληστεύουν την ψυχή χωρίς συμπόνοια
την τελευταία μου ζαριά
τα τελευταία μου κλειδιά θα τα ρισκάρω
σε σένα που’ρθες ξαφνικά
όλα ή τίποτα σε σένα ό,τι έχω τα ποντάρω

Κι αν ήταν οι έρωτες πολλοί και δυνατοί
εγώ τι να το κάνω
μ’άφησαν όλοι τους πληγές
τις αναμνήσεις απ’το χθες πώς να γλυκάνω

Μα φαίνεται άκουσε ο Θεός
την προσευχή μου για μια χάρη τελευταία
κι έστειλε εσένα εδώ στη γη φύλακα άγγελο
πριν πέσει η αυλαία