Χωρίσαμε, χωρίσαμε αλλά
ποτέ δε θ’ ανταμώσουμε ξανά
μα όμως και να μην την ξαναδώ
είναι παντού, είναι παρών, είναι εδώ

Την αγαπώ όπως το αίμα μες στις φλέβες μου κυλάει
την αγαπώ σαν το λουλούδι που τον ουρανό κοιτάει
την αγαπώ σαν ένα αστέρι που τις νύχτες ξεψυχάει
την αγαπώ...

Την αγαπώ σαν το πουλί που έχει ανάγκη να πετάει
την αγαπώ σαν μετανάστης που το χώμα του φιλάει
την αγαπώ όσο κι αν ξέρω ότι πίσω δε γυρνάει
την αγαπώ, την αγαπώ, την αγαπώ...

Χωρίσαμε, χωρίσαμε γι’ αυτό
πληρώνουμε το λάθος μας κι οι δυο
εκείνη δεν μπορεί τη μοναξιά
ούτε κι εγώ δεν τη μπορώ την παγωνιά