Νόμιζα πως υπάρχει για όλα κάποια γιατρειά
μα δεν έμεινε πια τίποτα να ελπίζω,
ο καιρός κυλάει και το σώμα δεν ξεχνά,
την αλήθεια τώρα αντικρίζω

Σαν το φως μέσα απ’ το τζάμι
τα κύτταρά μου διαπερνάς,
δεν είσαι αρρώστια εσύ μωρό μου
δεν περνάς, δεν περνάς

Νόμιζα πως υπάρχει ένα τέλος μια αρχή
όμως βρέθηκα εδώ κύκλους να κάνω,
μου τελειώσαν όλα δεν έχω άλλη αντοχή,
μπρος στο χείλος του γκρεμού σου τώρα φτάνω

Σαν το φως μέσα απ’ το τζάμι
τα κύτταρά μου διαπερνάς,
δεν είσαι αρρώστια εσύ μωρό μου
δεν περνάς, δεν περνάς