Τη μοναξιά μου στον δρόμο ξεχνώ
όλους τους νιώθω μα δεν τους κοιτώ
Μόνο πες μου εσύ, θα `ρθεις το πρωί;
Πέρασαν μέρες συνήθισα πια
την απουσία σου παίρνω αγκαλιά

Βιαστικά η αγάπη πριν το τέλος ξυπνάει
δεν μου λες δεν ρωτάω η ζωή μας που πάει
Φυλακή το κρεβάτι που ένα σώμα ακουμπά
στα όνειρα μου μονάχα η μορφή σου γυρνά

Τη μυρωδιά σου στο σπίτι φορώ
ρούχο που κρύβω εδώ και καιρό
θέλω να με θες θέλω να με Θες

Όλα για μένα κανένα είναι πια
εσύ απουσία κι εγώ μοναξιά