Τώρα που οι πόλεις δε σηκώνουν άλλα αγάλματα
Τώρα που οι μήνες είναι τόσο στριμωγμένοι

Τώρα ποιανού η ελευθερία κάνει άλματα
Σαν βγούνε οι άλλοι σπίτι εκείνος μένει

Δε θα τον πιάσει πουθενά αυτόν η κάμερα
Όσοι τραβούν τον κόσμο αυτοί είναι εκτεθειμένοι

Τώρα ποιανού η φαντασία κάνει άλματα
Σαν βγούνε οι άλλοι σπίτι εκείνος μένει

Όσο θα `χει η άσπρη τέντα μια σκιά
Κι άλλη μια κρυφή γωνιά στα καφενεία

Σε μονό κρεβάτι κάθε μια βράδια
Κάτι πάντα θα αγαπάει την κοινωνία