Των Αιγών ο αστήρ,
απ’ τη γη της Μακεδονίας ως το Παμίρ.
Σ’ όλον τον γνωστό κόσμο,
εξακτίνωσε τον ελληνικό Λόγο.
Δεν ηττήθη ποτέ και από κανέναν,
πρώτον αυτόν ονόμασε η ιστορία Μέγαν!
Κι όλη η οικουμένη τώρα λέει:
Ισκαντέρ, Σικαντέρ, Δούλ Καρνέιν!

Είν’ ιστορία κι όμως υπερβαίνει
τα όρια του μύθου,
ο τράγος των Αιγών,
του Δανιήλ του προφήτου,
ο παίς του Φιλίππου, που έγινε παίς του Διός,
αυτός που σαν νέος Προμηθεύς έδωσε το φως
μέχρι τα βάθη της Ασίας, τα σκοτάδια
διαλύοντας της αμαθείας και της τυραννίας.
Αυτός που άλλαξε της ιστορίας το ρεύμα,
δίνοντας έναν
ελληνικό καινούργιο κόσμο, μέγα.
Αυτός που ενσάρκωσε
ιδανικά στο πρόσωπό του,
τις αρετές του πολεμιστού και του φιλοσόφου.
Αυτός που διέβη δια πυρός και σιδήρου
για την πραγματοποίηση
του πανελλήνιου ονείρου
στον Γρανικό, στην Ισσό, στ’ Άρβυλα,
στην Άορνο Πέτρα, στον Υδάσπη,
άθλοι έξω απ’ τα ανθρώπινα μέτρα.
Στην έρημο της Γεδρωσίας,
στου Καυκάσου τα χιόνια
πρότυπον ηρωικόν, ακατάλυτο στον αιώνα!

Των Αιγών ο αστήρ,
απ’ τη γη της Μακεδονίας ως το Παμίρ.
Σ’ όλον τον γνωστό κόσμο,
εξακτίνωσε τον ελληνικό Λόγο.
Δεν ηττήθη ποτέ και από κανέναν,
πρώτον αυτόν ονόμασε η ιστορία Μέγαν!
Κι όλη η οικουμένη τώρα λέει:
Ισκαντέρ, Σικαντέρ, Δούλ Καρνέιν!

Έθεσε βάσεις για τη διάδοση του Ευαγγελίου,
οι χώρες που δεν τον είδαν,
δεν είδαν το φως του ηλίου,
χάραξ’ οδούς, που πάνω τους,
έθνη βαδίζουν ακόμα,
τι κι αν παρήλθαν δυο
χιλιάδες τριακόσια χρόνια.
Αυτός επίσης ώθησε
την ελληνική μας γλώσσα,
απ’ την Εσχάτην Αλεξάνδρεια
ως τη νήσο Σοκότρα,
και απ’ το Γιβραλτάρ
εώς τις πεδιάδες του Παντζάμπ,
γι’ αυτό ως φόρο τιμής
του αφιερώνω αυτό το ραπ,
σήμερα π’ αρκετοί,
πολεμούν να ρίξουνε τη δρυ,
ασημαντότητες, άνθρωποι πραγματικά μικροί,
να ξέρουν πως αέρα δέρουν,
κερδίζουν μόνο χλεύη,
ο βασιλεύς Αλέξανδρος ζει και βασιλεύει!