Βαριά απόψε η μοναξιά κι η νύχτα θέλει μια σπρωξιά
να κάνει πάρα πέρα.
Να κάνει πέρα νά `ρθει η αυγή να πάψει ανέμου η οργή
να γαληνέψει η μέρα.
Να γαληνέψει η καρδιά απ’ της αγάπης μαχαιριά
που δεν βαστάει στον πόνο.
Γράφω τα λόγια στο χαρτί και εγώ ρωτώ ξανά γιατί
δεν μ’ αγαπάς και λιώνω.

Χρόνε μονάχος περπατάς κι αν έχω πίκρα δεν ρωτάς
με προσπερνάς και φεύγεις.
Κρατάς καντάρι ζυγαριά και πού θα βρω παρηγοριά
τα νιάτα μου ληστεύεις.
Αχ, να πουλούσαν τη χαρά κι εγώ να δώσω έναν παρά
να ξενυχτώ στην τρέλα.
Νά `χα μετάξι να φορώ να φορώ κι απ’ το σεβντά σου να κοπώ
πάρε ένα αστέρι κι έλα.