Εσύ είσαι ξένη αγάπη κι εγώ σε φίλησα
σταματημένη πέτρα εγώ την κύλισα.
Ψεύτικα λόγια μού `πες αχ και τα πίστεψα
λουλούδι που πληγώνει βαθειά το φύτεψα.
Στο χώμα κι αν ριζώσει μη βγάλει ανθούς καρπό
πως με έχεις φαρμακώσει ποτέ δε θα στο πω

Νερό και χώμα πιάνω ζωή μου πως βαστώ
δυο ξένα μάτια βλέπει κι εγώ που να σταθώ.
Καρδούλα που να κρύψω να μην τη βρει καημός
κανείς να μην το μάθει πως είναι ο χωρισμός.

Μονάχος περπατούσες κι εγώ σου μίλησα
δυο πικραμένα χείλια εγώ τα φίλησα.
Αστέρι λυπημένο το δρόμο έχασες
κορμάκι που σε θέλει για πάντα ξέχασες.
Ο χρόνος τη ζορίζει την πέτρα στο γκρεμό
ο θάνατος ορίζει λουλούδι στο χαμό.

Τα μάτια μου δακρύζουν η νύχτα είναι σκληρή
τη μοίρα του ν’ αλλάξει κανείς δεν το μπορεί.
Αγάπη που πεθαίνει τραγούδι γίνεται
φαρμάκι στο ποτήρι μ’ αυτό δεν πίνεται.