Αυτό το βράδυ το τελευταίο θα σ’ αγκαλιάσω στερνή φορά
θα κοιταχτούμε χωρίς αγάπη σαν δύο ξένοι έτσι απλά.
Θα κάνω τάχα πως δε με νοιάζει και θα σου φτιάξω πικρό καφέ.
Εσύ θα πάρεις τα πράγματα σου πως θα σ’ αντέξω εγώ καημέ.

Έτσι μωρό μου είναι τα γραμμένα
να χωριστούμε εμείς οι δυο.
Και μη λυπάσαι εσύ για μένα
δώσ’ μου φαρμάκι και θα το πιω.

Αύριο φεύγεις σε ξένη πόλη και εγώ θα ζήσω την ξενιτιά
κι όταν θα βρέχει να ξέρεις πάντα θα σε γυρεύω στην ερημιά.
Κι αν έρθει δάκρυ και σε πληγώσει άστο να πέσει μέσα στη βροχή
μπορεί να γίνει ένα λουλούδι για αυτούς που κλαίνε μια προσευχή.

Έτσι μωρό μου είναι τα γραμμένα
να χωριστούμε εμείς οι δυο.
Και μη λυπάσαι εσύ για μένα
δώσ’ μου φαρμάκι και θα το πιω.