Χρόνια βαδίζει
το ίδιο έλος περπατά
εκεί κοιμάται, εκεί ξυπνά

Τρέξε, στ’ αλήθεια τρέξε
σ’ αυτό που λες πως αγαπάς
άκουσε εκείνη τη φωνή
σου λέει, αυτός ο κόσμος, έχει τέλος
και τον νικά
πίστη τυφλή … περνά
δεν ψαχουλεύει στο σκοτάδι
βγαίνει στο φως και εκεί κοιτά