Στην αμμουδιά την ώρα την κρυφή
που τ’ άστρο με τον άνεμο σαλπάρει
στην ξαστεριά χαράζω μια γραφή
να την διαβάζεις νύχτα με φεγγάρι...

Στην αμμουδιά φωνή καμιά...

Στην αμμουδιά περπάτησα σκυφτή
και σου έστειλα το δάκρυ με ένα κύμα
κι η ερημιά κι η θάλασσα βουβή
σημάδευαν της λύπης μου το βήμα...

Στην αμμουδιά φωνή καμιά...

Στην αμμουδιά γυρίζω μοναχή
και τις σπηλιές ρωτώ σαν τη γοργόνα
στην αμμουδιά με βρήκαν την αυγή
τα δυο πουλιά που σεργιανίζαν μόνα...

Στην αμμουδιά φωνή καμιά.