Εμείς που περάσαμε μόνοι,
μια ζωή στο τιμόνι
να φεύγουμε.
Εκεί που δεν βγάζουν οι δρόμοι
και φαντάσματα οι ώμοι
που γέρνουμε.

Ξανά σε οικόπεδα άδεια
και τα ψεύτικα χάδια
πληρώνουμε.
Εμείς της ζωής τα κομμάτια
με δεμένα τα μάτια
ενώνουμε.

Ρεφραίν:
Τι θες...κι αν τραβήξουμε ζόρι
αδειανοί δορυφόροι
στο διάστημα.
Εμείς... για να βλέπουν οι φλώροι
πως φυτρώνουν οι σπόροι
σε μιας λάθος ζωής το ανάστημα.

Εμείς που τα δίνουμε όλα
γιατί πάνω απ’ όλα
αγαπήσαμε.
Γωνιές που δε στρίβουν οι άλλοι
κι από άλλο κανάλι
γυρίσαμε.

Μου λες πως κανείς δε μας θέλει
και λυγίζουν τα βέλη
στο κράνος μας.
Μου λες ότι λιώνουν οι πόλοι
όπως λιώνουν οι ρόλοι
επάνω μας.