Σαν μιας ευχής
γιορτινής
ελπίδα..
μη μου κρυφτείς
γιατί εγώ
σε είδα
έλα φωτεινό μου αστέρι
έλα πάρε με απ’ το χέρι
ξανά..
κι ώσπου να ‘ρθεις
Θα σου έχω στολισμένα
τα μπαλκόνια της ανατολής
να ζεσταίνονται οι στιγμές σου
μόνο πεσ’ του του ήλιου
να είναι κι αυτός συνεπής
πριν χαθούν τα μονοπάτια
στις σκιές που τα κοράκια
σμιλεύουν στο κάθε γιατί
να ‘ναι μόνη συντροφιά σου
η μοναξιά σου
σα λευκό περιστέρι γεμάτο πληγές
σ’ ένα φόντο από μορφές
που ξεθωριάζουν σαν σκιές
που τρομάζουν στης νύχτας το φως
μια λαχτάρα ο ουρανός σου
να γεμίσει ο ερχομός σου
ζωή..
να μου κλαις..
είμαι εδώ..
να μου λες..
να μου φταις..
και να θες πάλι..
έλα μαζί μου να παίξεις..
ν’ αναπνεύσεις φωτιά..