Στις βαμβακοφυτείες περνάει η ζωή μου η μαύρη
Στις βαμβακοφυτείες η μαύρη μου η ζωή περνάει

Πονάω...
Πεινάω...
Πονάω...
ολημερίς στις βαμβακοφυτείες

Ο πόνος μου είναι αβάσταχτος
Μαζεύω τα βαμβάκια δίχως παράπονο
στις βαμβακοφυτείες

Μαύρο κυλάει το δάκρυ μου
και εσύ μου λες να μη κλαίω
Ολημερίς στις βαμβακοφυτείες
του πατέρα σου δουλεύω

Σ’ αγαπώ...
Σ’ αγαπώ...
Κι ο πατέρας σου δε με θέλει για γαμπρό

Πόσο σε λατρεύω...

Ούου......