Σκοινί και σαπούνι, το ράδιο στη διαπασών
και δύο πόδια με adidas να αιωρούνται
στο τζάμι της εξώπορτας με κόκκινο κραγιόν
το σ’ αγαπώ με δύο αγγελάκια να φιλιούνται
Αρπάζεις το τηλέφωνο, γιατροί και συγγενείς
και τελευταίο το 166

'Αταφο θα μείνει ετούτο το κουφάρι
να το τριγυρνάν βρυκόλακες φαντάροι
κι είναι η αιτία μια συνομωσία,
μια ασπρόμαυρη μικρή φωτογραφία

Είν’ η καρδούλα μου αξύριστη προφίλ μα και ανφάς
σε μια πόζα αναπάντεχη κακότεχνη με φλας
από αστυνόμο φωτογράφο τραβηγμένη
με μια ταμπέλα από κάτω αριθμημένη

Συχώρα με κουκλίτσα μου, γεννήθηκα δειλός
κληρονομώντας τις φοβίες της μαμάς μου
που ήθελε η άμοιρη να πρωταγωνιστώ
στο βλαχοσίριαλ της νεόπλουτης γενιάς μου
Και κρέμασα τα νιάτα μου μακάβριο ντεκόρ
για μια ανόητη εμπορική ταινία.