Αυτή η μελωδία με τις πρησμένες νότες
που την αφιερώνουν κομμώτριες σε στρατιώτες,
ερτζιανοσειρήνες κρατικές που ρίχνουνε μινόρε σε ριπές,
μα εγώ δεν τις ακούω, δεν έχω το χτικιό, είμαι φρικιό

Αυτό το πηγαινέλα στη μυρμηγκοφωλιά σας
συσσώρευση σαβούρας για τα γεράματά σας
ενώ από ψηλά σάς τραγουδώ, μονότονο τζιτζίκι παρδαλό
εγώ δεν κουβαλάω, δεν έχω το χτικιό, είμαι φρικιό

Αυτή η επιδημία για δόξα και για φράγκα
τριγύριζε και μένα και μ’ έσπρωχνε στη φάκα
κλεισμένος στο μικρό μου ρετιρέ, αντίσταση με βίντεο και πουρέ
σε λίγο θα σαλτάρω, δεν έχω το χτικιό, είμαι φρικιό