Η μοναξιά μου να μου παίζει κρυφτό
κι άλλη μια νύχτα να βουτάω στο κενό
στο πουθενά στο τίποτα στο χθες
που μ’έχεις κλειδωμένο

Τον εαυτό μου έχω χάσει καιρό
κι έχω μπροστά μου ένα μεγάλο γκρεμό
κι εσύ απέναντι τριγύρω παντού
να με κοιτάς σαν ξένο

Μα εγώ είμαι εδώ
και επιμένω
να σ’ αγαπώ να περιμένω

Φυλακισμένος σ’ένα άδειο κορμί
με τεχνητή κρατιέμαι αναπνοή
και πάνω σ’ένα τεντωμένο σχοινί
ως το πρωί να μένω

Οι δρόμοι μου δε με πηγαίνουν μπροστά
κι εσύ συνέχεια φεύγεις πιο μακριά
κι ένα τηλέφωνο που δε χτυπά
και είναι κατειλημμένο