Είναι πρόστυχο αυτό που επιθυμώ
κάνω πρόσθεση ποτέ δεν αφαιρώ
μα η Τέχνη μια γυναίκα με καρδιά
θέλει αφαίρεση και θέλει ομορφιά

Κάποιοι δαίμονες με γλείφουν απαλά
σ’ ένα τόκο η ψυχή μου σπαρταρά
η ανάγκη μου δεν έχει τελειωμό
ένα απύθμενο πιθάρι σκοτεινό

Πέταξ’ τα όλα, πέταξ’ τα όλα
κράτα μονάχα μια αγκαλιά
πέταξ’ τα όλα πέταξ’ τα όλα
κράτα εμένα, κράτα καλά

Μια θάλασσα με δόση αλμυρή
αγοράζω να την έχω κοντινή
εξατμίζεται γελώντας μου ψυχρά
με καρφώνει με μια τρίαινα παλιά
ανατίναξα το σπίτι μου προχθές
θέλω χώρο για τις νέες αγορές
ίσως κάποτε τη σκόνη μου να δω
ακατοίκητη σε κάποιον ουρανό

Πέταξ’ τα όλα, πέταξ’ τα όλα
κράτα μονάχα μια αγκαλιά
πέταξ’ τα όλα πέταξ’ τα όλα
κράτα εμένα, κράτα καλά