Ώρα εννιά καλοκαιριού
στην άκρη κάποιου λιμανιού
δίπλα εγώ να σ’ αγαπώ,
το φως του λύκου να κοιτώ.

Ξαφνικά σε νιώθω αλλού,
στην επιφάνεια του βυθού
δίχως όρια και γραμμές
να μ’ αγκαλιάζεις, να μου λες.

Με σένα ή χωρίς αιμορραγώ.
Δε φτάνει η αγάπη, μη λες μπορώ.
Με σένα ή χωρίς αιμορραγώ.
Δε φτάνει η αγάπη, ούτε κι εγώ.

Προσπαθώ να λυπηθώ
πέφτει ένα δάκρυ στο νερό.
Κύκλοι τρεις μα εσύ εκτός
ν’ απομακρύνεσαι στο φως.

Με σένα ή χωρίς αιμορραγώ.
Δε φτάνει η αγάπη, μη λες μπορώ.
Με σένα ή χωρίς αιμορραγώ.
Δε φτάνει η αγάπη, ούτε κι εγώ.