Ο ρήγας μια απού τσι πολλές ηθέλησε να μάθει
ποιος είναι αυτός που τραγουδεί της ερωθιάς τα πάθη

Και κράζει μιαν αργαντινή δέκα `πού την αυλή ντου
απού πλερώνονταν καλά να βλέπουν το κορμί ντου

Λέει τος πιάστε τ’ άρματα χωστά και μη μιλείτε
κι αμέτε σε παράχωστο τόπο και φυλαχτείτε

Κα ως έρθει αυτός που τραγουδεί και παίζει το λαγούτο
γρήγορα φέρετέ τονε εις το παλάτι ετούτο

Κινού και πάσι τω ζημιώ κι οι δέκα αρματωμένοι
καθένας τον τραγουδιστή έστεκε κι ανιμένει

Κι αρχίζει πάλι το σκοπό το γλυκοζαχαρένιο
και χτύπα το λαγούτο ντου ως το `χε μαθημένο

Η γλώσσα ντου παρά ποτές εγίνηκεν αηδόνι
η το μεσάνυχτο περνά το φως τσ’ αυγής σιμώνει

Και τότες απ’ το χάλασμα βγαίνουν οι αντρειωμένοι
κι ως τσ’ είδεν ο Ρωτόκριτος σκολάσει και σωπαίνει

Και το λαγούτο σκόρπισε εις εκατό κομμάθια
να μην τονε γνωρίσουνε κείνα τα ξένα μάθια

Και λέει και του φίλου ντου απόψε κάνει χρεία
να δείξομε τη δύναμη και όλη μας την αντρεία

Η όρεξη σαν το βαστά να μη μας εγνωρίσου
απόψε κάμε το πρεπό κι εσύ με το σπαθί σου

Σιμώνουν όλοι σπλαχνικά και χαιρετούν τσι δυο τους
λέγοντας πως ερέγονταν περίσσα η τον σκοπό ντους

Κι ας συντροφέψουν και όλοι ντος έτσι συντροφιασμένοι
να πάσινε εις του Βασιλιά απού τσι περιμένει

Λέει τος ο Ρωτοκριτος η ώρα δεν το δίδει
να πάμε απόψε στου Ρηγός στση νύχτας το σκοτίδι

Αφήκασι τσ’ αθιβολές στ’ άρματα βάνουν χέρα
σπιθίζουν, λάμπουν τα σπαθιά κι η νύχτα γίνη μέρα

Σ’ αυτά τ’ ανακατώματα δυο πέσαν και ποθάνα
και οι δέκα οχτώ εγενήκασι κι αρχίσασιν και χάνα

Και τούτοι πάλι κι οι γιοχτώ όλοι `σαν λαβωμένοι
κι άγγιχτος ο τραγουδιστής κι ο φίλος του πομένει

Και με τα ζάλα σιγανά στο σπίτι ντος γιαγέρνουν
και το ταχύ οι άλλοι του Ριγός κακά μαντάτα φέρνουν

Λέσι του, αφέντη κάτεχε ό,τι `δαμεν απόψε
α μας επέψεις μπλιο εκεί την κεφαλή μας κόψε

Ετούτος ο τραγουδιστής κι αυτός ο λαγουτάρης
ειναι μεγάλης δύναμης, είναι μεγάλης χάρης

Ό,τι γλυκότη κι ομορφιά με το λαγούτο δίνει
τόσο φαρμάκι και φωθιά με το σπαθί ντου ρίχνει