Φίλε μου Μάρκο μερακλή
βλάμη, ντερβίση, μάγκα
Σου γράφω τις αράδες μου
για τούτη την παράγκα

Μες στα σοκάκια τριγυρνώ
ψάχνω για τους ρεμπέτες
Κι όλος ο νταϊφάς, αμάν
γινήκανε δραπέτες

Όλους τους κουτσαβάκηδες
στα κουτουρού τους βρήκα
Κι η Φραγκοσυριανή, καλέ
με σύμβαση στο ΙΚΑ

Τον Χάρο εσύ εφτά φορές
σε μαρμαρένιο αλώνι
Τον νίκησες μα απ’ τη ζωή
για πες μου ποιος με σώνει

Μάρκο δεν καλουπώνομαι
με τη ζωή ρεστάρω
Καταστολή με τη στολή
ποτέ δε θα γουστάρω

Ελεύθερος θα τριγυρνώ
να προκαλώ συνήθειες.
Σαν πρόσφυγας απ’ τη ζωή
πνιγμένος στις αλήθειες.