Πρόωρα μαραμένα λουλούδια
πέφτουν από τα χέρια σου
Οι φλέβες συναντούν τα ξυράφια
κι οι ψαλμοί σου βουλώνουν τις κραυγές

Σκίσε τ’ άμφια και τα ράσα
Σπάσε όλες τις άθλιες εικόνες
Αν υπάρχεις, αν υπήρξες ποτέ
απόδειξε μου πως νοιάζεσαι

Κολύμπησα μέσα σε βλέμματα πόνου
από βιασμένες παιδικές ψυχές
Δε θέλω να με πεις ήρωα
Δε θέλω θέση στον παράδεισο σου

Τώρα νιώθω 20 χρονών γέρος
Δεν μπορώ άλλο να υπομένω
Θα φτύσω την παναγιότητα σου
Δε χρειάζομαι παράσημα στην άλλη ζωή

Καλοστημένη θεϊκή ψευτιά
κανείς δεν νοιάζεται πραγματικά
ψάλλε αν θες με τις δικές μου τις κραυγές
και βάλε μου και βάλε μου λιβάνι στις πληγές

Τώρα νιώθω 20 χρονών γέρος
Δεν μπορώ άλλο να υπομένω
Θα φτύσω την παναγιότητα σου
Δε χρειάζομαι παράσημα στην άλλη ζωή