Τίποτα δεν άκουσα από όσα μου είπες
μα ζητάς απαντήσεις χωρίς φόβο και πάθος.

Ξύπνησα και πάλι από λήθαργο χρόνων
και δε βλέπω την άκρη στου μυαλού μου το βάθος.

Τίποτα δεν είδα από αυτά που μου δείχνεις
φωτεινές πινακίδες σ’ έναν κόσμο απάτης.

Με έπιασε η νύχτα να ζητώ εξηγήσεις
και να ψάχνω τα φώτα μιας μέρας φευγάτης.

Και δεν έχεις φωνή που μπορεί να με πείσει
δεν έχεις φωνή που μπορεί να με σώσει
δεν έχεις φωνή να με υπηρετήσει
δεν έχεις καρδιά να με κατευοδώσει

Τίποτα δε νιώθω απ’ αυτά που μου κάνεις
κι ας υπάρχουν πολλοί που από πόνο πεθαίνουν.

Πέρασα κι απόψε μία μαύρη γιορτή
και οι σκέψεις ξανά μοιάζουν να μ’ αρρωσταίνουν.

Τίποτα δεν έμαθα από όσα διδάσκεις
κι ας τη βρίσκεις πολύ έχοντας απαιτήσεις.

Απομονωμένος ξημερώνω και πάλι
πάνω σ’ όσα σε μάθαν ότι πρέπει να φτύσεις.

Και δεν έχεις φωνή που μπορεί να με πείσει
δεν έχεις φωνή που μπορεί να με σώσει
δεν έχεις φωνή να με υπηρετήσει
δεν έχεις καρδιά να με κατευοδώσει