Στείρο ταξίδεμα σε κόσμο μαγικό
του τυραννάει την ψυχή, του φυλακίζει το μυαλό
μέσα από σκέτη στοργή κι εξουσία που πουλάει με ενοχή
άφοβα σκέφτηκε, και σκέφτηκε καιρό
κι όμως απόμεινε μόνος, χάνει γη και ουρανό
ψάχνει βία ωμή να μπορέσει στο κενό να κρατηθεί, όπως και εσύ

Κάτι αλλάζει, κάτι μένει εδώ
κάτι άρρωστες σκέψεις σε χορό μαγικό
φτιάχνουν κάθε στιγμή ποταμό από μιζέρια σεβαστή

Χάνομαι χάνομαι, πιέζομαι να δω
και να αναπνεύσω πιέζομαι και πάω να τρελαθώ
μοιάζει να ’ ναι ντροπή που γεμίζω υποκρισία παιδική

Από ώρα σε ώρα, και λεπτό σε λεπτό
παίρνει άχαρη ανάσα χωρίς λόγο σοβαρό
και ζητάει επαφή με παιχνίδια που τα έχει σιχαθεί

Μόνος του έμεινε, και πέρασε καιρός
για να νιώσει επικίνδυνος, να νιώσει θεός
να αποκτήσει ζωή, να φωνάξει
και αν θέλει να ακουστεί όπως και εσύ