Μια Κυριακή στη Λάρισα,
σε είδα και λαχτάρησα.
Τα ίχνη σου είχαν χαθεί
κι εγώ στη Δράμα είχα βρεθεί.
Ένα πρωί στην Αίγινα,
για σένα μόνος μου έπινα.
Χίλιες φορές μετάνιωσα,
που σ’ άφησα στην Άμφισσα

Και χάθηκα στη διαδρομή
Θεσσαλονίκη Επανομή
όταν το πρώτο σου φιλί
μου `δωσες στην Κομοτηνή.
Και χάθηκα τόσες φορές
στου ερωτά σου τις στροφές
μα ήσουν άγονη γραμμή
όσες οι πόλεις και οι καημοί.

Μια μέρα στη Χαλκίδα,
έκανα πως δε σ’ είδα.
Σπάσαν τα φρένα της καρδιάς
μες στα στενά της Λιβαδειάς.
Αύγουστος ήτανε στην Πάτρα
που μου `δωσες γαλάζια χάντρα.
Και Πάσχα στην Κεφαλλονιά
μου `δειξες τόση απονιά.
Ξημέρωμα στην Μυτιλήνη
σε σκέφτομαι και μου την δίνει
μα εύχομαι να περνάς καλά
τώρα που ζεις στα Τρίκαλα.

Και χάθηκα στη διαδρομή
Θεσσαλονίκη Επανομή
όταν το πρώτο σου φιλί
μου `δωσες στην Κομοτηνή.
Και χάθηκα τόσες φορές
στου ερωτά σου τις στροφές
μα ήσουν άγονη γραμμή
όσες οι πόλεις και οι καημοί.