Στο γραφείο σου εκεί στην επαρχία
Όλα τα’άφησες και μείναν όπως χθες
Στο συρτάρι μια παλιά φωτογραφία
Και οι ζωες μας δυο παράλληλες γραμμές

Ένα σύμβολο στον μώλο η σημαία
Ένα σύμβολο και συ μοναχικό
Κάθε βράδυ περπατάς στην προκυμαία
Με μια σφαίρα φυτεμένη στο μυαλό

Σ’ένα θέατρο που έπαιξες για λίγο
αποσπάσματα και ανόμοιες σκηνές
είπες φτάνει δεν αντέχω πια θα φύγω
με σκοτώνουν διαρκώς οι θεατές

Όταν ήρθες να με δείς στην Σωτηρία
και μου έφερες λουλούδια και γλυκά
όλα πέρασαν με μιας στην ιστορία
και χωρίσαμε σε λίγο φιλικά