Γυναικεία φωνή:
Και ξαφνικά μέσα στην Πλατεία Αριστοτέλους
τα μάτια σου εκεί τα ξαναείδα επιτέλους
να με ζητούν, να ψάχνουν να με βρουν.

Δ. Ρακιτζής:
Μπροστά μου εσύ, το αλησμόνητο χθες,
η ανάμνηση που σαν φωτιά με καις,
να μου μιλάς, να μου χαμογελάς.

Ρεφρέν (μαζί):
Δάκρυσες όταν μου μίλησες,
μια υπόσχεση μου θύμισες,
που δώσαμε, μου θύμισες.
Δάκρυσες γιατί ξαναθυμήθηκες
το πρώτο αθώο μας φιλί
που αργότερα αρνήθηκες.

Γυναικεία φωνή:
Πάλι εδώ στην Αριστοτέλους σ’ αντικρίζω,
όπως παλιά μόνο τ’ όνομά σου ψιθυρίζω
και αισθάνομαι στο βλέμμα σου να χάνομαι.

Δ. Ρακιτζής:
Πολλές φορές στη σκέψη πάγωνα
την ώρα αυτή που θα σ’ αντάμωνα,
μα το ’θελα, ξέρω πως το ’θελα.

Ρεφρέν (μαζί):
Δάκρυσες όταν μου μίλησες,
μια υπόσχεση μου θύμισες,
που δώσαμε, μου θύμισες.
Δάκρυσες γιατί ξαναθυμήθηκες
το πρώτο αθώο μας φιλί
που αργότερα αρνήθηκες.